به گزارش مجله خبری نگار، ۱۶ روز از حذف تیم ملی ایران در رقابتهای جامجهانی فوتبال میگذرد، اما در طول این مدت هیچ خبری از مسئولان فدراسیون فوتبال نبوده در حالی که مدیران فدراسیون تا پیش از این بازی هر روز در گفتگو با رسانههای خبری در ارتباط با کوچکترین مسائل مرتبط با فوتبال به اظهارنظر میپرداختند، اما در این مقطع هیچ خبری از آنها و حتی سخنگوی فدراسیون نیست.
شاید از نظر مسئولان فدراسیون فوتبال حذف تیم ملی از رقابتهای جام جهانی اتفاق مهمی به حساب نیاید، اما برای افکارعمومی پرسشهای فراوانی در این خصوص وجود دارد که هیچ پاسخی برای آنها نیست! هنوز مردم و علاقهمندان نمیدانند سرنوشت کادر فنی تیم ملی چه خواهد شد؟ از طرفی دیگر این سؤال ذهن بسیاری از آحاد جامعه را به خود معطوف کرده که آیا دوباره قرار است هدایت تیم ملی به کارلوس کیروش سپرده شود یا مربی دیگری جانشین وی شود؟
پرسش مهم دیگری که برای علاقهمندان به فوتبال به وجود آمده، این است که فدراسیون در طول برگزاری رقابتهای جام جهانی بابت حضور اتوبوسی مدیران فدراسیون چه مقدار هزینه کرده و این اعتبار از کجا پرداخت شده است؟ در کنار این مسأله دستاورد حضور اتوبوسی مدیران سطوح مختلف فدراسیون در قطر چه بود که حالا باید شاهد تأثیر آن در بدنه مدیریتی فوتبال ایران باشیم؟
یکی دیگر از نکات مهمی که برای علاقهمندان به این حوزه مطرح است، چشمانداز مدیریت فوتبال برای موفقیت در رویداد بزرگی نظیر جام ملتهای آسیاست؟ آیا اصلاً برنامهریزی مشخصی در خصوص این رویداد تاکنون صورت گرفته یا اینکه مسئولان فدراسیون پس از سپری کردن دوران پسا سفر به جام جهانی میخواهند بیتفاوت باشند؟
جدا از این نکات پرسش مهم دیگری که ذهن بسیاری از فوتبالیها را به خود معطوف کرده، این است که آیا ارادهای برای تغییر نگرش در مدل مدیریت فوتبال وجود دارد یا اینکه دوباره در بر همان پاشنه سابق خواهد چرخید؟ امروز به همان اندازه که تیم ملی بزرگسالان ایران سردرگم است تیم المپیک ایران نیز در بلاتکلیفی محض به سر میبرد و ناکامی در یکقدمی این تیم پرسه میزند، اما هیچ کسی حواسش به این موضوع نیست و همه ترجیح میدهند فعلاً در دسترس نباشند تا مبادا منتقدان یقه آنها را بگیرند.
مسئولان فدراسیون و به خصوص احسان اصولی بهعنوان سخنگوی غیر فوتبالی فدراسیون که تا پیش از جام جهانی هر میکروفنی میدیدند دقایق زیادی را صرف گفتگو با آن میکردند، حالا به شکل ناباورانهای ناپدید شدهاند و حتی تلفن همراه خود را جواب نمیدهند؛ چون خوب میدانند اگر تن به گفتگو بدهند، باید بابت عملکرد نامطلوب خود توضیح دهند.